Στην έκταση ωστόσο της ρωμαϊκής και μετέπειτα βυζαντινής επικράτειας ανήκαν και άλλες σημαντικές πόλεις αφού η αυτοκρατορία αγκάλιαζε πολλές και διάφορες περιοχές που η καθεμιά πρόσθετε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της στο σύνθετο και πλούσιο πρόσωπό της. Μία από αυτές ήταν η Αίγυπτος, γόνιμη τόσο για τον πολύτιμο καρπό του σταριού όσο και για τις ιδέες, αγαθά τα οποία συνεισέφερε απλόχερα μέχρι την αραβική κατάκτησή της τον 7ο αιώνα.
Κόπτες ονομάζονται έως σήμερα οι Αιγύπτιοι που ασπάστηκαν τη χριστιανική θρησκεία. Από τα χρόνια της ακμής της η κοπτική παρουσία μέσα στο βυζαντινό κόσμο κληροδότησε μία ξεχωριστή παραγωγή καλλιτεχνημάτων
καθώς και μία πληθώρα κειμένων από την οποία οι μελετητές ανασύρουν τόσο θρησκευτικά και λογοτεχνικά έργα όσο και νομικά ή οικονομικά έγγραφα.
Η τέχνη της χριστιανικής Αιγύπτου, φορέας της ελληνικής και της ρωμαϊκής παράδοσης και με τις ρίζες της στην ύστερη ρωμαϊκή τέχνη της περιφέρειας, αντανακλά συγχρόνως τις τάσεις που επικρατούσαν στην πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη.
Χάρη στο ξηρό κλίμα της χώρας ένας μεγάλος αριθμός από πρώιμα χαρακτηριστικά κοπτικά υφάσματα επέζησε μέχρι τις μέρες μας. Μέσα από τα πολύχρωμα νήματά τους εναλλάσσονται ποικίλα θέματα που πλαισιώνονται από πλούσια διακοσμητικά στοιχεία.
*Η λέξη «Κόπτες» προέρχεται από την παραφθορά του ελληνικού επιθέτου «Αιγύπτιοι». Για τα βυζαντινά χρόνια Κόπτες θεωρούνται οι χριστιανοί κάτοικοι της χώρας που χρησιμοποίησαν ως βασική γλώσσα την κοπτική, μία μορφή της αιγυπτιακής η οποία γραφόταν με τους χαρακτήρες της ελληνικής αλφαβήτου σε συνδυασμό με άλλα επτά σύμβολα της δημοτικής.
Παραπέτασμα, βήλο, με ενυφασμένη παράσταση ενός ζεύγους που προσεύχεται κάτω από αψίδα, Αντινόη, Αίγυπτος, 5ος-6ος αιώνας, λινό και μαλλί, 1,05Χ0,86 μ., Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη (Δεληβορριάς Α.-Φωτόπουλος Δ., Η Ελλάδα του Μουσείου Μπενάκη, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα 1997, σελ. 197).
3. Υφαντό παραπέτασμα, με παράσταση ενός ζεύγους Κοπτών που προσεύχεται. Αίγυπτος, 5ος-6ος αιώνας, λινό και μαλλί. Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη.
